Un correo emocionante
Hace unos días Eva recibió un correo de Mikel Arredondo, gerente de La Bretxa. El contenido es tan bonito y emocionante que Eva lo compartió con nosotros, y nosotros, a su vez, le hemos pedido permiso a Mikel para mostrarlo, porque nos ha hecho humedecer un poco el lacrimal. Gracias, Mikel.
Aprovecho el correo para, aunque te quite unos minutos, transmitirte lo que seguramente no podrá representar ningún souvenir pero que sí es mi percepción de estos dos años y medio de proyecto Capitalidad. Creo que te gustará escucharlo y compartirlo con tu equipo: un verdadero dream team. Desde mis dudas iniciales, allá por finales de septiembre de 2008, cuando se nos convocó al Teatro Victoria Eugenia para presentarnos y lanzar el proceso que ha venido a continuación… con más dudas cuando se nos decía que no se sabía lo que íbamos a presentar, y más dudas cuando se nos preguntaba (se me esboza una sonrisa, pensando en las sensaciones de entonces) qué pensábamos que había que proponer, ... Pues bien, lo que he percibido desde entonces es, de forma continua, una auténtico derroche de ganas, esfuerzo, implicación, imaginación, riesgo, confianza, sonrisas pese a los marrones que habéis tragado, fe en lo que hacíais, autenticidad, …; en definitiva, habéis dado sentido a lo que decíais desde el principio: el objetivo es la capitalidad, es una oportunidad…, pero lo importante era el proceso, que ha de ser participativo, que el proyecto tenía que estar diseñado por la sociedad, … y en ello os habéis dejado el alma, es eso lo que habéis venido realizando, dando soporte, incentivando, provocando, ayudando a que afloraran todas las iniciativas, … Echando la vista atrás de verdad que me parece un plan maestro, desde aquella convocatoria, donde creo recordar un sensación personal de confusión, oía distintos lenguajes, cada uno decía sus cosas y algunas, al menos para mí, no tenían sentido o resultaban fuera de contexto… Pero sin perder la sonrisa las fuisteis ordenando, clasificando lo que la sociedad os decía, trajisteis gente que había participado en procesos similares para que nos contara su experiencia, acotasteis las ideas, agrupasteis una cantidad ingente de manifestaciones culturales en un magnífico primer Rompeolas, … Lo que quiero decir, es que habéis hecho Cultura, con mayúsculas, simplemente haciendo el proceso que habéis hecho. Habéis renovado la Cultura transformando la manera en que la sociedad ha podido expresar lo que para ella era Cultura. Y le habéis dado acogida y salida para manifestarse. Enhorabuena por ello y muchas, muchas gracias. Independientemente del resultado final, desde mi humilde opinión, podéis estar muy orgullosos y orgullosas. Un besazo y muchos ánimos a tu dream team. Y a seguir, que ya queda… ¡nada!
Enviar por correo electrónicoEscribe un blogCompartir con TwitterCompartir con FacebookCompartir en Pinterest
Suscribirse a:
Enviar comentarios (Atom)
2016 bulegoan gure bloga sortu dugu. Bertan, gure garrasiak entzuteaz gain 2016an Europako Kultur Hiriburu izateko Hautagitzan lan egiten dugunon irri eta negarrak egongo dira (ikusi nahi dituenarentzat) ikusgai. Blog honetan ez duzu korporatibismorik aurkituko, zertan eta nola lan egiten dugunari buruzko kronikak baizik. Gertu-gertukoa, ikusten duzunez. Ongi etorri!
-------------------------------------
En la ofi de Donostia 2016 nos hemos hecho un blog. Queríamos un sitio donde gritar, donde enseñar (a quien quiera ver, claro) las risas y llantos de todos los que trabajamos en la Candidatura de Donostia a Capital de la Cultura en 2016. Así que no esperes nada corporativista en este blog, sólo es una pequeña crónica de cómo (y, a veces, de en qué) trabajamos. Rollo humano, ya ves. ¡Bienvenido!
-------------------------------------
En la ofi de Donostia 2016 nos hemos hecho un blog. Queríamos un sitio donde gritar, donde enseñar (a quien quiera ver, claro) las risas y llantos de todos los que trabajamos en la Candidatura de Donostia a Capital de la Cultura en 2016. Así que no esperes nada corporativista en este blog, sólo es una pequeña crónica de cómo (y, a veces, de en qué) trabajamos. Rollo humano, ya ves. ¡Bienvenido!
0 comentarios:
Publicar un comentario